Szkoła, studia i co dalej

Rodzina od lat wpaja mi chęci do nauki, jednak nie jestem głupi, doskonale wiem, że nauka nauką, ale to nie te czasu, kiedy posiadanie wykształcenia pozwalało na swobodę zatrudnienia. Uczę się dla siebie, niemniej na pracy też mi zależy. Co będę robił za dziesięć lat pytają coachowie i psycholodzy, odpowiadam nie wiem. Nie warto jest bowiem planować kariery na takim rynku pracy jak w Polsce. Aktualnie powodzenie na rynku pracy to loteria, względnie sprawa znajomości, przypadku lub ogromnej determinacji, najczęściej po prostu loteria. Czyż nie milej jest się pozytywnie zaskoczyć, niż rozczarować? Zatrudnienie w świętokrzyskim zdobywa niewielki odsetek wykształconej młodzieży, studentów. Co z tego, ze wyznaczę sobie cele i będę do nich dążył, jak okoliczności zmusza mnie do zmiany planów i wywrócą moje życie do góry nogami. Zamiast bycia prawnikiem, będę musiał być magazynierem. Skończenie studiów nawet kilku kierunków jednocześnie, praktyki w barze nie gwarantują mi ani sukcesu ani tez zatrudnienia gdziekolwiek. Brak perspektyw i wizja bezrobocia, względnie pracy na czarno lub na zlecenie za niewielkie pieniądze nie przekonuje mnie ani nie motywuje do rozwoju osobistego. Atrakcyjnie wyglądają foldery zachęcające do prowadzenia swojego biznesu, inkubatory przedsiębiorczości i oferty start upów, jednak co dalej? Warto spróbować, niemniej wysokie ryzyko porażki zamiast zachęcać zniechęca i prowadzi do marazmu oraz depresji młodych przedsiębiorców, którzy maja potencjał, ale nie na obecne warunki gospodarcze.